Demostrativos

Aby wskazać jakąś osobę lub przedmiot potrzebujemy demostrativos, czyli zaimków wskazujących. Po polsku jest 'ten' i 'tamten' ale po hiszpańsku sprawa jest bardziej skomplikowana.

Po pierwsze stopień oddalenia dzielimy na trzy obszary: aquí- tutaj, zaraz przy mnie, najczęściej w zasięgu ręki, bardzo blisko; ahí- trochę dalej, nie przy mnie, ale już przy moim rozmówcy, w niewielkiej odległości; allí- tam, daleko, ani przy mnie, ani przy rozmówcy. Do każdej z tych przestrzeni będziemy używać innych zaimków.

Oprócz pełnej odmiany przez rodzaj i liczbę do każdej z odległości, mamy również zaimek neutralny (nijaki), do wskazania rzeczy, której nie znamy, a więc nie wiemy jakiego rodzaju i liczby użyć. Natomiast używając zaimka wskazującego z rzeczownikiem uzgadniamy jego liczbę i rodzaj.

​

aquí---esto (to)---este (ten)---esta (ta)---estos (ci)---estas (te)

ahí---eso (to tam)---ese (ten dalej)---esa (ta dalej)---esos (ci dalej)---esas (te dalej)

allí---aquello (tamto)---aquel (tamten)---aquella (tamta)---aquellos (tamci)---aquellas (tamte)

​

Należy zwrócić uwagę na nietypową odmianę, przy zaimkach wskazujących rodzaj męski ma nietypowe formy- kończy się na -e, albo wręcz ma zupełnie inną końcówkę przy aquel; a formy neutralne moga wyglądać na męskie, a reszta odmiany wydaje się im podlegać.

​

Główne użycia zaimków wskazujących, oprócz wskazywania rzeczy i osób to:

-przedstawianie- używamy form este es/esta es jako: to jest kiedy kogoś przedstawiamy.

-formy neutralne są używane jako odniesienie do jakiejś koncepcji, wydarzenia, całej historii, np. esto no es justo- to niesprawiedliwe (jakiś fakt opowiedziany wcześniej)

-do mówienia o czasie (z zachowaniem zasady odległości- este- najbliżej, aquel- najdalej. este año- ten rok, w tym roku, aquella mañana- tamtego poranka, ese día- tego dnia (ale nie tego najbliższego)

​

​