Solo este.

A dlaczego pani tam postawiła akcent (éste)?

Racja, źle, mój błąd, tego akcentu tam nie ma.

A dlaczego jednak postawiłam? Głupi odruch zakodowany gdzieś przed laty, który pojawia się czasem gdy piszę bardzo nieuważnie. Dziwne to trochę, bo zazwyczaj w takim wypadku się o akcentach zapomina niż stawia niepotrzebne. A jednak stare przyzwyczajenie, które musiało się tak mocno zapisać w świadomości (podświadomości?), że od czasu do czasu nadal wyłazi.

Akcenty, które były i zniknęły. Reforma ortograficzna z 2010 wprowadziła kilka zmian, między innymi w akcentach graficznych.

Do tej pory zaimki wskazujące pisało się bez akcentu kiedy towarzyszyły rzeczownikowi i z akcentem kiedy występowały samodzielnie (este perro, dame éste), ale zupełnie niepotrzebnie bo w obu przypadkach spełniały tę samą funkcję wskazującą, nie istniało ryzyko pomylenia ich, ani potrzeba rozróżniania. Dodatkowo te akcenty nie były zgodne z ogólnymi zasadami akcentowania, czyli akcent miał za zadanie tylko zaznaczyć: w tym zdaniu zaimek wskazujący występuje sobie samodzielnie i zastępuje rzeczownik do którego się odnosi. Całkiem logiczne było pozbycie się tych akcentów, które nic nie wnosiły. Reformy ortografii z założenia dążą do uproszczenia i zastosowania jak najprostszej logiki.

Wraz z zaimkami wskazującymi, swój akcent straciło słówko solo. Wcześniej solo, sola oznaczało sam, sama; a sólo- tylko. W tym wypadku jest istotna różnica w znaczeniu. Bo zdanie: Trabajo solo los lunes y los viernes, można faktycznie różnie zrozumieć. W takich wypadkach RAE zalecało użycie solamente zamiast sólo, ale opór przed tą zmianą był tak zdecydowany, że ostatecznie dopuszczalny jest zapis sólo (oficjalnie od 2023 roku), choć niezalecany. Do tego rozwiązania doprowadził sprzeciw wielu pisarzy i dziennikarzy, którzy w tej drobnej zmianie widzieli zubożenie języka, ograniczanie możliwości ekspresji i niepotrzebną komplikację. Niektórzy z premedytacją nadal pisali sólo i prosili wydawców o niekorygowanie tego zapisu.

Poza tym akcent straciło też w 2010 kilka słów jednosylabowych, w których jego użycie było zupełnie niepotrzebne, nielogiczne i nie służyło absolutnie niczemu. Najbardziej znany przykład to guion, (który również zdarza mi się do dzisiaj napisać z rozpędu z akcentem.)