Lluevo, llueves, llueve...

Czasowniki ułomne to takie, które nie posiadają pełnej odmiany, czyli brakuje im niektórych form, w części lub wszystkich czasach. Ale są czasowniki ułomne, dlatego że nie da ich się użyć w niektórych formach, albo takie które dałoby się użyć, ale potrzebne formy nie istnieją. Podobnie jak z czasownikiem runąć po polsku- nie posiada form w czasie teraźniejszym.

Chociaż czasownik llover uważany jest za bezosobowy i używa się go głównie w trzeciej osobie liczby pojedynczej to ma pełną odmianę we wszystkich czasach i trybach, włącznie z trybem rozkazującym. Podobnie wiele innych czasowników.

Czasami bywa jednak odwrotnie: chociaż moglibyśmy użyć jakiejś formy w konkretnej osobie i czasie w logicznym zdaniu to takiej formy po prostu brak.

Przykładem takiego czasownika jest embaír- oszukać, zwieść. Czasownik ten w czasie teraźniejszym posiada tylko dwie formy: embaímos i embaís, a w indefinido brakuje trzecich osób, presente de subjuntivo i futuro simple nie istnieją wcale, chociaż w każdym z tych przypadków można by utworzyć dobrze brzmiące formy.

O ile czasowniki takie jak wspomniane wcześniej llover, nevar, granizar, anochecer czy amanecer można teoretycznie odmienić w każdej formie, to już atardecer czy diluviar- tylko w trzeciej, liczby pojedynczej, a acontecer lub concernir w trzeciej pojedynczej i mnogiej.