De esta agua no beberé

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że agua jest wyjątkiem- rzeczownikiem zakończonym na -a, który jest rodzaju męskiego. Mówimy przecież "el agua". Ale, z drugiej strony, jest agua fría, esta agua y las aguas. O co tu chodzi?

Agua, i wiele innych rzeczowników zaczynających się na a, na a, na które dodatkowo pada akcent w tym wyrazie (niekoniecznie zaznaczany graficznie), jest rodzaju żeńskiego. Tylko rodzajnik ma męski (określony i nieokreślony) i tylko w liczbie pojedynczej. Tak się jakoś stało, że kiedy "a" z końca rodzajnika spotykało się z akcentowanym "a" z początku następnego wyrazu, to stawało się zbyt mocnym, niewygodnym do wymówienia "aaa". Z tego powodu la zamieniło się na el, a una na un i powstały te dziwne słowa żeńskie z męskim rodzajnikiem. Wszystkie inne wyrazy z nimi zestawiane są w formie żeńskiej, czyli: nuestra agua, esta agua, las aguas frías.

Inne popularne przykłady tego zjawiska to:

el ama (el ama de casa)

el águila

el hada (hada madrina)

el ave

el aula

el alma (alma gemela)

el hambre (dlatego: tengo mucha hambre)