Być, być czy być, oto jest pytanie.

Haber to taki fajny czasownik z nieskomplikowaną odmianą- w każdym czasie ma tylko jedną formę, bardzo przydatny i często używany na co dzień. Jednak pomimo tego, że używa się go zawsze w trzeciej osobie liczby pojedynczej (nawet kiedy dotyczy liczby mnogiej) jest wiele osób, które na siłę odmieniają go w innych formach.

Skąd biorą te formy? Nie wymyślają ich sami, te formy istnieją bo 'haber' ma też inne funkcje, w których występuje pełna odmiana, na przykład, jest czasownikiem posiłkowym.

Znaną, prześmiewaną formą jest też 'haiga', której to ponoć używają osoby niedouczone, ignoranci językowi i głupcy, tutaj jest to już wytwór wyobraźni użytkowników, bo taka forma jest faktycznie zmyślona, zupełnie nieuzasadniona i absurdalna. 'Haiga' to najczęściej przywoływany przykład niepoprawności językowej, mający wyróżniać osoby, z którymi nie warto nawet rozmawiać, bo uszy więdną.

Kiedy dorzucimy do tego jeszcze dylemat: kiedy użyć haber, kiedy ser, a kiedy estar, to przyjemny, prosty czasownik zamienia się w jeden z koszmarków hiszpańskiego, znienawidzony przez uczniów, wałkowany w kółko na zajęciach, podstępny i zwodniczy.

W rzeczywistości nie jest to wcale taki skomplikowany temat, wystarczy nauczyć się kilku zasad. A jeśli natrafimy na sytuację, w której naprawdę nie możemy się zdecydować, to jest jeszcze jedna droga: użyć zupełnie innego czasownika, a jest ich mnóstwo, który będzie miał sens w danym kontekście.

Więcej o użyciu ser, estar y haber:

tutaj